کفش کار ایمنی کلار که برای شرکت سازنده آن دردسر ساز شد

نگهداری کفش کار ایمنی کلار در رطوبت نسبی هوا پایین و دمای بالا نیز منجر به بدتر شدن خواص مصرفی و عملکردی کفش می شود.

تاب خوردگی و انقباض قطعات ساخته شده از چرم و سایر مواد جاذب رطوبت وجود دارد.

در کفش‌های چرمی، شکاف‌هایی بین زیره و محل جوش، پشتی و زیره لاستیکی، پاشنه و پاشنه، سوسو زدن‌های چرم با پاشنه ترکیبی ظاهر می‌شود.

لبه بالایی و بال های پشت سخت تغییر شکل داده است. چین و چروک روی تک تک قسمت های چرمی رویه کفش و سایر عیوب ایجاد می شود.

پوست خشک خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و سفت می شود.

در دمای بالا در اتاق و همچنین تحت تأثیر نور خورشید، پیری سریع مواد کفش مصنوعی، لاستیک، پوشش های پلیمری روی چرم طبیعی رخ می دهد.

پیری با تغییر در خواص مواد بیان می شود که نتیجه فرآیندهای مختلف است تخریب، ساختار، تجزیه و غیره.

در این حالت، در بیشتر موارد، سفتی ماده افزایش می یابد و مقاومت در برابر تغییر شکل های مکرر افزایش می یابد. در طول کشش و خمش کاهش می یابد.

در نتیجه، عملکرد کفش های لاستیکی، زیره های لاستیکی، شفت ها و سایر قطعات ساخته شده از مواد مصنوعی بدتر می شود.

لایه‌های رنگ پوششی هنگام فرسوده شدن محصولات ترک می‌خورند و خرد می‌شوند.

تحت تأثیر نور، تغییر رنگ (محو شدن) مواد رخ می دهد. دمای پایین به تخریب مواد مصنوعی مختلف، فیلم ها، پوشش های صورت مبتنی بر پلی وینیل کلراید، نیتروسلولز، پلی متاکریلات و غیره کمک می کند.

رسوبات چربی ممکن است در قسمت های چرمی رویه کفش (در صورت نادرست چرب شدن) در طول نگهداری ایجاد شود.

هنگام نگهداری کفش ها در انبار، آنها نباید نزدیکتر از 20 سانتی متر از دیوارها و 100 سانتی متر از وسایل گرمایشی قرار گیرند.

چیدن صحیح کفش روی قفسه ها و لباس های زیر تاثیر زیادی در ایمنی آن دارد، شرایط را برای عملیات سریع انبار ایجاد می کند.

کفش‌های چرمی و لاستیکی در بسته‌بندی اولیه (جعبه) روی قفسه‌های چوبی به عمق ۲ جعبه و ارتفاع ۵ تا ۶ قرار می‌گیرند.